Pre, ne mnogo godina kafane su bile mesta koja su Beograđani daleko češće posećivali nego danas i bile su nosilac drugačije uloge u njihovim životima. Tada je većina kafana pored njihove kafanske delatnosti, bila poznata i po okupljanju određenih grupa, pa se znalo koja kafana je “stan” esnafa, molera, koja pekara, a koja kovača…

Tako je i kafana “Zlatno burence”, još od 1866. godine, kada je otvorena, bila mesto okupljanja dobrovoljaca pa su se tu nalazile “regrutne baze” dobrovoljaca u srpsko-turskom ratu ali i kasnije u balkanskim ratovima. Kafana Zlatno burence se i tada nalazila na istom mestu ali u jednoj prizemnoj kući koja je tridesetih godina prošlog veka srušena kako bi ustupila mesto palati čiji je jedan deo i danas tu, dok je drugi deo koji se nalazio u Sremskoj ulici srušen 1941. godine.